dijous, 22 de febrer del 2018

La vida es una historia llena de faltas de ortografía. 
La ignorancia de algunos hace que no puedan corregirlas.
La sabiduría de otros hace que puedan detectarlas. 
Pero la humildad de unos pocos hace que puedan entenderlas.
Pues no es más ignorante quien no las corrige, sino quien no las sabe reconocer. 
No es más sabio quien las detecta, sino quien las corrige asumiéndolas. 
La vida está llena de faltas de ortografía, algunas perdonables, otras no.

XXIII-IV-MMXVI


No conec a ningú,
que tingui una forma
tan delicada de moure's, mirar, escoltar;
que amagui un gran astre
en uns petits i lluents ulls avellana,
que cremen l'obscuritat.

No conec a ningú,
que m'entengui tant,
que a vegades tinc por,
perquè
i si m'entenc més del que jo ho faig
amb mi mateixa.

No conec a ningú,
que em transmeti tanta empatia,
que si plora, ploro jo,
que si ploro, plora ell,
sigui de por, dolor,
amor o alegria.

No conec a ningú,
que rigui de les meves pallassades,
fins i tot
de les que no fan riure,
que són
moltes.