que mi corazón hiela,
tan frio que ni cientos de hombres
tan frio que ni cientos de hombres
acaban con semejante
guerra.
Tristeza, dolor y amargura
porque mi corazón helado
se rompe en mis
pensamientos.
Mi cuerpo ya no ama
no crece en poesía,
se muere lentamente
como la hiedra fría.se muere lentamente
Es triste saber y aceptarlo
que el amor no dura todo los días,
es más sabio amarnos
sin querernos día a
día.
Pero tan doloroso es el desamor
que me quiebra el alma
en dolor y en poesía,Pero tan doloroso es el desamor
que ya no brota ninguna flor
en esta amada vida
mía.
Que dulces eran sus palabras
cuando susurraban mis
oídos,y que amargo es el saber
que ahora tales
desdichas
no gimen ni en
aullidos.
Es crudo enamorarse,
Es crudo enamorarse,
pero más duro es el
desamor
que te brota el alma
como un rosal
y te apuñala el
corazón.
El invierno se acerca
y se apodera de mi
corazón,El invierno se acerca
yo ya no te quiero,
no puedo hacer sentir a mi corazón.
Si osas reprocharlo
engañaras a tu voz,
como yo me he estado engañando,
pensando en nuestro amor.
Y que tan nuestro no era
como es tu corazón,
que ahora mi amor arde en las tinieblas
y no brota de la razón.
Ni cien hombres
cosechaban un amor tan inmenso
como el que yo pintaba
sobre tu lienzo.
Escribía día a día nuestra poesía
y sin reproches
ni derroches,
no rozaba tu alegría.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.